ជាទូទៅ មនុស្សយើងតែងតែត្រូវជ្រើសរើសយកផ្លូវជីវិតដើម្បីដើរដោយខ្លួនឯង មិនថាវាជាផ្លូវមួយដ៏លំបាក ពោពេញទៅដោយឧបសគ្គប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ។ ក៏ប៉ុន្តែពេលដែលយើងជ្រើសរើសនូវផ្លូវនោះ តើអ្នកភាគច្រើនគិតពី មនោសញ្ចេតនា សេរីភាព ការស្រលាញ់ និង សុបិន្តខ្លួន ឬ អ្នកជ្រើសរើសនៅអ្វីដែលសង្គមជុំវិញខ្លួនចង់ឲ្យអ្នកដើរ? ពេលនោះ តើអ្នកនិងគិតយ៉ាងណា?
បេះដូង ឬ ខួរក្បាល?
ដោយស្មេរ រស់ អេនចលលី
អរុណរះឡើងហើយ មនុស្សម្នាទាំងអស់ភ្ញាក់ពីដំណេក និង រស់នៅតាម សមាជីវោរៀងៗខ្លួន។ ពួកយើងរស់នៅរកសុីចិញ្ចឹមជីវិតដោយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់អំពីសុខភាពនិងខ្លួនប្រាណរបស់យើង
ខ្លាំងនោះទេពីព្រោះការសិក្សារ ការងារ និង ការរកសុីផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើង រវល់និងការងារ និង កាតព្វកិច្ចផ្សេងៗដែលត្រូវបំពេញ ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់និង សមទ្ធភាព ដ៏អស្ច្ារ្យដែលខួរក្បាលយើងអាចធ្វើនោះទេយើងប៊ិះនិងភ្លេចទៅហើយថាគ្រប់សកម្មភាព ដែលយើងធ្វើ ទាំងអស់សុទ្ធតែត្រូវបានបញ្ជាពីលោកប្រុសខួរក្បាលដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង។ ចំណែកឯ អារម្មណ៏ មនោសញ្ចេតនា និង ការស្រលាញ់ ស្អប់ ការមើលថែគ្នាទៅវិញទៅមក នៅក្នុងជីវិតយើងវិញ គឺ សុទ្ធតែគេជឿថា ត្រូវបានបញ្ជាមកពីសំណាក់ កញ្ញាបេះដូងកំហូច ។ ពេលខ្លះ នាងបញ្ជាអារម្មណ៏យើង ឲ្យឈ្លក់វង្វេង ឲ្យកើតទុក្ខ សប្បាយ រំភើប តាមតែចិត្តគាត់ ។ ដូច្នោះហើយ ឥឡូវនេះ ពួកយើងនឹងចូលទៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ លោកប្រុសខួរក្បាល និង កញ្ញាបេះដូង។
កញ្ញាបេះដូង (ខ្ញុំជាមនុស្សឧស្សាហ៏ជាងគេក្នុងមួយខ្លួនប្រាណនេះ មានតែខ្ញុំទេដែលធ្វើការ ២៤ម៉ោង លើ ២៤ម៉ោង ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ដើម្បីធ្វើឲ្យលំហូរឈាមក្នុងរាងកាយដំណើរការ ។ ខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពនិងខ្លួនឯងណាស់ ពីព្រោះខ្ញុំ ជាមនុស្សសំខាន់ ជាងគេក្នុងក្រុមហ៊ុននៃខ្លួន មនុស្សនេះ។ ខ្ញុំធ្វើការហត់ តែមិនដែលត្អូញត្អែទេ ។ អ្នកគិតមើលទៅ ពេលគេផ្សេងគេង សម្រាក នៅពេលយប់ ក្រោយពីថ្ងៃដ៏ហត់នឿយមួយ ខ្ញុំនៅតែត្រូវខំប្រឹងធ្វើការ តែខ្ញុំនៅតែស្រលាញ់ការងារខ្ញុំ ពីព្រោះក្រៅពីការលោតចុះឡើងៗដើម្បីឲ្យមានចង្វាក់បេះដូងនោះ ខ្ញុំក៏មានតួនាទីសំខាន់ដែរ គឺការបង្កើតអារម្មណ៏ មនោសញ្ចេតនាផ្សេងៗ។ ដូចជាពេលដែល នរណាម្នាក់រៀបនិងសម្រេចចិត្តអ្វី
មួយ ខ្ញុំតែងតែលើកហេតុផល មនោសញ្ចេតនាផ្សេងៗ មកឲ្យគេស្តាប់ពិចារណា។ ពេលខ្លះគេក៏ធ្វើតាមខ្ញុំ តែពេលខ្លះគេក៏ថា រឿងមនោសញ្ចេតនាពីបេះដូង ទុកមួយឡែកសិន សំខាន់
ទៅស្តាប់អនុសាសន៏របស់ លោកប្រុសខួរក្បាលវិញទៅ វាមានប្រយោជន៏ជាង។ ខ្ញុំក៏បានត្រឹមខូចចិត្ត
អង្គុយយំម្នាក់ឯងទៅ ។ ដូច្នោះហើយបានជា លោកប្រុសខួរក្បាល និង ខ្ញុំ ភាគច្រើន មិនដែលត្រូវគ្នាទាល់តែសោះ អាចថាជាសត្រូវ ក៏ថាបានដែរ។ ខ្ញុំស្អប់ណាស់ ម្នាក់ខួរក្បាល
កំហូច និង កំពូលល្បិចមួយនេះ!
លោកប្រុសខួរក្បាល: យី! ម្តិចមកថាឲ្យខ្ញុំដូច្នេះ! ខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ ចេះគិតវែងឆ្ងាយ ល្អិតល្អន់ ច្បាស់លាស់ មិនគិតតែពីរឿងមនោសញ្ចេតនាស្អីគេនោះទេ។ បើសិនជា
អ្នកគ្រប់គ្នាជឿខ្ញុំនោះ ខ្ញុំជឿថា អ្នកនិងប្រាកដជាជ្រេីសរើសជម្រើសដែលត្រឹមត្រូវបំផុតហើយ ពីព្រោះ
ខ្ញុំជាមនុស្សត្រឹមត្រូវ មានហេតុផលជាក់ស្តែង មិនគិតពីអារម្មណ៏រញ៉េរញ៉ៃដូចកញ្ញាបេះដូងនោះឡើយ។
ខ្ញុំក៏ធ្វើការជាច្រើនម៉ោងដែរ ដល់ថ្នាក់ក្តៅខ្លួនចេញផ្សែងទៅហើយ ក៏គេនៅតែប្រើឲ្យធ្វើការ ទទួលទិន្នន័យ ជារៀងរាល់នាទី។
កញ្ញាបេះដូង ចុះលោកបងលោកប្រុសខួរក្បាលដែលមានគិតពី សេចក្តីស្រមៃពីកុមារភាព
គិតពីទំនាក់ទំនង មិត្តភាពជាមួយមិត្តភ័ក្តិ និង អត្ថន័យនៃគ្រួសារដែរឬទេ? ហេតុអ្វី គ្រាន់តែលឺគេនិយាយ
ថា ការងារមានប្រាក់ខែច្រើន តែត្រូវចាកចោល មិត្តភ័ក្តិនិង គ្រួសារ ក៏ខំប្រឹងទៅដែរ មិនគិតពីបេះដូងខ្លួនឯងដែល ធ្លាប់មានក្តីស្រមៃធ្វើការងារដែលខ្លួនស្រលាញ់ ពេញចិត្ត តែបែជា ឈ្លក់
វង្វេងនិងទឹកលុយ បុណ្យសក្តិនោះទៅវិញ?
លោកប្រុសខួរក្បាល ចុះកញ្ញាមានបានគិតវិញទេថា បើសិនជាគ្មានទឹកលុយ បុណ្យសក្តិ និង មុខតំណែង ទេនោះ តើជីវិតមនុស្សទៅជាយ៉ាងណា? វាមាន សេចក្តីសុខ និង សុភមង្គលដែរឬទេ? ជាពិសេស មានម្ហូបញុាំឆ្ងាញ់ៗ គេហដ្ឋានរស់នៅល្អ ដែរឬទេ? នាងដូចជាភ្លេចរឿងនេះអស់ទៅហើយទេហេ? ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តឲ្យមនុស្សគ្រប់រូប
ជ្រើសរើសយកខ្ញុំ។
កញ្ញាបេះដូង ទេ! ទេ! ជ្រើសយកខ្ញុំវិញ! ខ្ញុំជាមនុស្សដែលយល់សុខទុក្ខអ្នកដរទៃ មិនចេះកេងប្រវ័ញ្ចជនណាឡើយ។
លោកប្រុសខួរក្បាល កុំជឿគាត់! ជ្រើសរើសយកខ្ញុំវិញ! ដឹងតែចំណេញច្រើនតែម្តង ហើយមានលុយ ល្បីល្បាញ មានមុខមាត់ទៀត!
កញ្ញាបេះដូង តែដោយគ្មានសេរីភាព ភាពសប្បាយរីករាយ ស្រស់បំព្រង នោះឡើយ ជាពិសេស គ្មាន មនោសញ្ចេតនា និង មិត្តភ័ក្តិ ឬ គ្រួសារទៀត។
មនុស្ស ហឺយ! ខ្ញុំឈីក្បាល និង ហត់នឹងស្តាប់អ្នកទាំងពីទៀតណាស់! បេះដូងក៏មានន័យ ខួរក្បាលក៏មានហេតុផល។ មិនដឹងជាជឿអ្នកណាឲ្យប្រាកដទេ។ បើសិនអ្នកជាខ្ញុំ អ្នកនិងរើសយកមួយណា? មនោសញ្ចេតនា សេចក្តីស្រលាញ់ មិត្តភាព សេរីភាព ឬក៏ ទឹកលុយ បុណ្យសក្តិ មុខតំណែងខ្ពស់ និង ភាពល្បីល្បាញ? បើសិនជាអ្នករើសមួយ តើជីវិតអ្នកនិងទៅជាយ៉ាង
ណា? មានសេចក្តីសុខ ឬ ពោពេញទៅដោយភាពស្តាយក្រោយ? ពេលនេះ ឱកាសនៅនឹងមុខអ្នកហើយ
តើអ្នកនឹងចាប់យកវាឬក៏ ព្រលែងវាចោលដោយសាភាពភ័យខ្លាច និឹងរស់នៅក្នុងទីងងឹត និងតាម យដ្ឋាកម្ម? បើខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនិង ជ្រើសរើសយក បេះដូង តែ ខ្ញុំក៏មិនភ្លេចយកខួរក្បាលដាក់ចូលក្នុងហោប៉ៅ
ដែរ ក្រែងលដើរវង្វេងផ្លូវ។ 🙂